Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι...

Μια πίστα από φώσφορο - Χάρις Αλεξίου

Στον αθάνατο εθνικό ηγέτη...

Σε σένα που πίστεψες και πολέμησες σαν επικός ήρωας για τα ιδανικά της πατρίδας,
που αδικήθηκες, κατηγορήθηκες, μα στάθηκες στο ύψος σου.
Είναι βαρύ το φορτίο, μα σου το ρίξανε, κι εσύ ανέβηκες μ' αυτό και νίκησες το Γολγοθά...Σε σένα που αρνήθηκες να υπογράψεις τη διάλυση της πατρίδας μας,
σε σένα που αγωνίστηκες για εμάς, το λαό.

Σε ένα σπάνιο, σύγχρονο ήρωα,
που η Ιστορία λανθασμένα επέλεξε να τερματίσει το νήμα της ζωής του,
μα ανεξίτηλα θα παραμείνουν στα βιβλία της το έργο και οι αιώνιες σου αλήθειες.

Είναι λίγες οι λέξεις και πολλά τα αισθήματα,
σε αποχαιρετώ με δέος, ταπείνωση κι ευγνωμοσύνη για όσα έκανες,
για αυτός που υπήρξες,

Σ' ευχαριστώ..!

Ελαφρύ να'ναι το χώμα που σε σκεπάζει αξιομακάριστε. Αιωνία σου η μνήμη...