Αγανάκτηση....

Αγάπησα κι ακόμα αγαπώ το χώμα τούτο πάνω κι από την ίδια μου τη ζωή. Μεγάλωσα με αξίες και ιδανικά, έμαθα να νοιάζομαι για τον τόπο μου, και να μεταδίδω με πάθος στους ξένους αυτή τη λατρεία που τρέφω για την Κύπρο, να προσπαθώ να τους ξεβγάλω από την τόσο λανθασμένη παραπληροφόρηση από τρίτους, για την ανείπωτη τραγωδία του 74.
Με συγκίνιση βρήκα πως το λεξικό ερμηνεύει πως πατριωτισμός θα πει «η ανιδιοτελής αγάπη προς την πατρίδα» !!!
Πού να χάθηκε πια αυτή λέξη Θεέ μου; Την παρέσυραν στα καζίνο, στο ξεπούλημα όσα όσα, στην αδιαφορία μας και στο χρήμα. Αυτή τη λέξη, σχεδόν γελοία πλέον, την έντυσαν σαν πόρνη οι πολιτικοί να τη χλευάζουν ξεπουλώντας πιθαμή πιθαμή κάθε αξία, φιλότιμο και θύμηση του τόπου τούτου.
Σήμερα η εγκληματική αδιαφορία για μια ακόμα φορά μας πήρε 12 ψυχές μακριά… 12 αδικοχαμένες ζωές! Για μια ακόμα φορά στέλλουμε ψυχές στον Άδη γιατί απλά δε νοιαστήκαμε!
Εν τέλη, εγκληματίες είμαστε κι όλοι εμείς οι πολίτες που ανεχόμαστε έναν περίγελο να μας κυβερνά καταστρέφοντας κάθε ίχνος πολιτισμού κι αξιοπρέπειας που αιωρείται ακόμα.
Δεν είμαι μήτε ποητής μήτε συγγραφέας, απλά θέλησα να γράψω δυο λόγια ελπίζοντας πως εκφράζω αυτά που πολλοί αισθάνονται…
Η συνέχεια έπεται στα χέρια όλων μας.