Τρέξε...

Είχε μάθει να βλέπει τον κόσμο ως έχει, το σάπιο ήταν σάπιο, το ψέμα ψέμα. Άγνωστοι την καταδίκαζαν, "Είναι αρνητική..." έλεγαν.
Κι όμως, γυναίκα ντόπρα, δυναμική, αυθεντική, η κυρά ζωή την είχε εκπαιδεύσει σωστά στο χωριό. Είχε αυτό το θυμό όμως, κι αχαλίνωτη ειλικρίνεια που δεν αρέσει...
Τη θαύμαζα παρόλα αυτά,εγώ τη θαύμαζα.

"Τι πα να πει δε μιλιόμαστε μωρέ;! Κι αν αυτός πεθάνει αύριο κιόλας εγώ θα κουβαλώ το κρίμα του ;"

Μ' αυτό το μακάβριο κι αρνητικό σκεπτικό, δεν άφηνε ποτέ κουβέντα να αλλάζει κακότροπα στα ξένα αυτιά. Κι αν ξέφευγε κάτι, το ξεδιέλυνε προτού αφήσει σημάδι.

Οι ρυθμοί άλλαξαν όπως έλεγε, δεν υπάρχει ο χρόνος για χωρισμό από κανένα, το λίγο θα γίνει άπειρο...